تاریخچه‌ی لیپوماتیک
لیپوساکشنِ مدرن در اوایل دهه ۷۰ در اروپا به‌وجود آمد و در طول دهه‌ی ۸۰ در آمریکا هم فراگیر شد. از آن به بعد و خصوصاً طی دهه‌ی اخیر تکنیک‌های بسیاری جهت افزایش امنیت و تاثیر لیپوساکشن به‌وجود آمدند. یکی از این تکنیک‌ها عمل جراحی لیپوماتیک است که از آن به‌عنوان پیکرتراشی موضعی هم یاد می‌شود، به‌همین دلیل لیپوماتیک به یکی از محبوب‌ترین عمل‌های جراحی زیبایی برای خانم‌ها و آقایان شده است.
جراحی لیپوماتیک، به‌دلیل امنیت و تاثیر بالای آن از محبوب‌ترین عمل‌های جراحی زیبایی است.
یکی از جدیدترین پیشرفت‌ها در زمینه لیپوساکشن به‌وجود آمدن روش جراحی لیپوماتیک است. این تکنیکِ نسبتاً جدید از یک لوله مَکنده به‌نام کانولا استفاده می‌کند. این ابزار که حرکتی ویبره مانند دارد، موجب سُست شدن سلول‌های چربی می‌شود. در نتیجه به‌راحتی می‌توان چربی اضافه را از ناحیه مورد نظر در بدن استخراج کرد. با استفاده از تکنیک عمل لیپوماتیک، بیماران دیگر نگران وارد شدن آسیب به بافت‌های اطراف چربی نیستند. کلینیک زیبایی پارس مهر با استفاده تکنیک عمل لیپوماتیک، کاربردی‌ترین روش را برای رفع چربی‌های اضافه‌ی بدن به کار می‌گیرد.
دیگر فواید لیپوماتیک
- ایمنی بهتر
- ایجاد برش‌های کوچک‌تر
- عدم صدمه حرارتی به پوست یا بافت‌ها
- انجام عمل در مدت زمان کمتر
- کبودی و ورم کمتر
- بازیابی سریع‌تر
- درد کمتر
- دقت بیشتر
- کسب نتایج بهتر در نواحی سخت و فیبری بدن
- کسب نتایج بهتر در عمل‌های اصلاحی
لیپوماتیک با استفاده از تکنیک “تامیسنت” انجام می‌شود. این تکنیک شامل تزریق مقدار زیادی محلول نمکیِ حاوی داروی بی‌حسی موضعی و آدرنالین به ناحیه مورد نظر بدن است. تزریق این محلول برای آن است که بتوان حداکثر چربی را از بدن تخلیه کرده، میزان خونریزی را به‌حداقل رسانده و بیمار را در راحت‌ترین وضعیت قرار داد.
با استفاده از تکنیک تامیسنت در لیپوماتیک، می‌توان حداکثر چربی را از بدن تخلیه کرده و میزان خونریزی را به‌حداقل رساند.
مطالعات مستقل و گسترده‌ای که در زمینه عمل لیپوماتیک انجام گرفته نشان می‌دهند که این روش مزایای بسیاری را هم برای دکتر و هم برای بیمار دارد. در یکی از مطالعاتی که در مجله علمی جراحی پلاستیک و زیبایی منتشر شده آمده است که لیپوماتیک برتری‌های بسیاری نسبت به لیپوساکشن سنتی دارد که یکی از آن‌ها استخراج آسان‌تر چربی از بدن است. عمل لیپوماتیک در سال ۱۹۹۸ توسط FDA (سازمان غذا و دارو آمریکا) مورد تایید قرار گرفت.
